Latarnia Morska w Krynicy Morskiej – Strażniczka Mierzei Wiślanej

Na wysokiej, piaszczystej wydmie, wznoszącej się 29 metrów ponad poziom morza, stoi jedna z najbardziej niezwykłych latarni morskich polskiego wybrzeża – Latarnia Morska w Krynicy Morskiej. Od ponad wieku jest symbolem bezpieczeństwa, morskiej historii i niezwykłej determinacji ludzi, którzy od pokoleń strzegli żeglarskich szlaków.

Początki – światło na krańcu Mierzei

Pod koniec XIX wieku, w czasach gdy Krynica Morska nosiła jeszcze nazwę Kahlberg, władze administracji morskiej dostrzegły konieczność budowy latarni na tym strategicznym odcinku wybrzeża. W 1894 roku zlecono Edwardowi Stachowi, elbląskiemu budowniczemu, wzniesienie monumentalnej wieży, która miała rozświetlać nocne wody Zatoki Gdańskiej i Zalewu Wiślanego.

Zbudowana z cegieł sprowadzonych z Matarni pod Gdańskiem oraz granitu z Drezna, miała 18 metrów wysokości i zwieńczona była laterną z aparatem Fresnela III klasy, której światło docierało na odległość 18 mil morskich. Pierwsze światło rozbłysło 1 maja 1895 roku, a charakterystyczne błyski latarni na zawsze wpisały się w pejzaż Mierzei Wiślanej.

Wojenne zniszczenia i czas ciemności

Podczas II wojny światowej, gdy Bałtyk stał się areną dramatycznych wydarzeń, latarnia stała się celem strategicznym. W 1945 roku niemieckie wojska, wycofując się, wysadziły ją w powietrze, by uniemożliwić jej wykorzystanie przez aliantów. Przez kilka lat południowo-wschodnia część Zatoki Gdańskiej oraz Zalew Wiślany pozostały bez latarni, a jedynym punktem nawigacyjnym było prowizoryczne światło acetylenowe, zamontowane na budynku wczasowym w Łysicy (obecna Krynica Morska).

Nowa era – odrodzenie latarni

Decyzja o odbudowie latarni zapadła w ramach powojennego programu reaktywacji morskich punktów nawigacyjnych. Tym razem postawiono na nowoczesność. Projekt przygotowany przez Zakład Budownictwa Politechniki Gdańskiej, pod kierownictwem prof. Stanisława Puzyny, zakładał wzniesienie 26,5-metrowej wieży, zbudowanej z betonowych pustaków.

Nowa latarnia powstała dokładnie w miejscu zburzonej, a jej konstrukcja wyróżniała się prostotą i funkcjonalnością. Wieża, o średnicy 6 metrów u podstawy i 4,5 metra na szczycie, została zwieńczona stożkowym dachem, a na jej szczyt prowadziło 84 stopnie, osadzone na wewnętrznej ścianie budowli.

Kluczowym elementem latarni stał się nowoczesny układ optyczno-świetlny, składający się z cylindrycznej soczewki o średnicy 500 mm oraz dwupozycyjnego systemu zmiany żarówek – każda o mocy 1000 W, zapewniająca światło widoczne z dalekiej odległości. 25 sierpnia 1951 roku, o godzinie 18:57, dyrektor Gdańskiego Urzędu Morskiego, kpt. Waldemar Wallas, dokonał uroczystego zaświecenia nowej latarni, przywracając jej świetność i znaczenie dla żeglugi.

Latarnia dziś – świadek historii i morskiej potęgi

Dziś Latarnia Morska w Krynicy Morskiej to jeden z najważniejszych punktów nawigacyjnych polskiego wybrzeżaoraz chętnie odwiedzana atrakcja turystyczna. Wspinając się na jej szczyt, można podziwiać spektakularną panoramę – z jednej strony Bałtyk, z drugiej Zalew Wiślany, a pomiędzy nimi rozciągające się, malownicze lasy Mierzei Wiślanej.

Jest nie tylko latarnią, ale także symbolem niezłomności, morskiej tradycji i siły ludzkiej determinacji. Jej światło wciąż prowadzi marynarzy przez ciemność nocy, a historia, którą w sobie kryje, sprawia, że każdy odwiedzający czuje, że stoi w miejscu, gdzie przeszłość i teraźniejszość splatają się w jedną morską opowieść.